Η ιστορία του Σάντορ Κότσις, ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών είχε άρωμα Ελλάδας.
εννημένος στις 21 Σεπτεμβρίου 1929 στη Βουδαπέστη, ο Κότσις ήταν επιθετικός, ο οποίος αγωνίστηκε αρχικά στις ουγγρικές Φερεντσβάρος και Χόνβεντ Βουδαπέστης. Το 1957 έφυγε από τη χώρα του και αγωνίστηκε στην Ελβετία και από το 1958 στη Μπαρτσελόνα. Ψηφίστηκε 39ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στην ψηφοφορία της IFFHS και δεύτερος Ούγγρος.
Ο «χρυσοκέφαλος» Κότσις και ο «καλπάζων συνταγματάρχης» Πούσκας ήταν φόβος και τρόμος για τις αντίπαλες άμυνες της εποχής. Ο Κότσις με την Εθνική Ουγγαρίας σημείωσε 75 γκολ σε 68 εμφανίσεις, αρκετά από αυτά με κεφαλιές, που του χάρισαν το προσωνύμιο «ο άνθρωπος με το χρυσό κεφάλι».
Όταν ήρθε στην Ελλάδα
Το 1957 βρέθηκε στη χώρα μας. Έπαιζε στην Χόνβεντ η οποία είχε αποκλειστεί στην Ευρώπη από την Ατλέτικο Μπιλμπάο. Στην πατρίδα του είχε ξεσπάσει η Ουγγρική Εξέγερση και οι παίκτες δημιούργησαν μια ομάδα και έκαναν περιοδεία σε Ευρώπη και Νότια Αμερική. Τότε ο Πούσκας, ο Κότσις και κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να μην επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Τον Απρίλιο του 1957, ο τότε ιδιοκτήτης του Εθνικού, Δημήτρης Καρέλλας, ένας πανίσχυρος επιχειρηματίας προσεγγίζει τρεις Μαγυάρους. Δεν θα μάθουμε ποτέ αν όντως είχε συμφωνήσει με Πούσκας, Γκρόσιτς και Κόσιτς, οι οποίοι ήθραν στην Ελλάδα και έπαιξαν σε φιλικό με τον Εθνικό.
Η αντίδραση του ΠΟΚ
Τα δημοσιεύματα για τη συγκεκριμένη υπόθεση θέλουν Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΑΕΚ -το λεγόμενο ΠΟΚ- να συνεργάζονται για να μην έρθουν στην Ελλάδα ο Κόσιτς και οι άλλοι. Είχαν τιμωρηθεί από την Ομοσπονδία της Ουγγαρίας και η ΕΠΟ τιμώρησε τον Εθνικό με μηδενισμό στο πρωτάθλημα, στο οποίο ήταν πρώτος.
Ο λόγος ήταν ότι είχε αποκτήσει πέντε Ούγγρους, τους Σάμπο, Τσόλνοκ, Τζάμποκι, Γκαραμβολγκί και Σάγγι. Η Ομοσπονδία τους… βάφτισε επαγγελματίες κάτι που τότε απαγορευόταν.
Ο Κόσιτς έφυγε από την Ελλάδα. Έπαιξε για λίγο στην ελβετική Γιανγκ Φέλοους και το 1958 πήγε στη Μπαρτσελόνα. Πήρε δύο πρωταθλήματα, έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1961 και σε 240 επίσημους και φιλικούς αγώνες πέτυχε 164 γκολ.
Σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1966. Θεωρείται ο πιο παραγωγικός σκόρερ σε αγώνες εθνικών ομάδων. Εργάστηκε ως βοηθός προπονητή στη ομάδα Νέων της Μπαρτσελόνα έως το 1974. Διαγνώστηκε με λευχαιμία και αργότερα με καρκίνο του στομάχου. Τις 22 Ιουλίου 1979, σε ηλικία 49 ετών, έπεσε από τον τέταρτο όροφο ενός νοσοκομείου στη Βαρκελώνη…