Ίσως ο θεαματικότερος τερματοφύλακας όλων των εποχών που έχουν δει τα μάτια μου. Λέω ίσως διότι δεν πρόλαβα να δω τους πιο παλιούς της δεκαετίας 1950. Θεωρήθηκε ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας μαζί με τον Σάββα Θεοδωρίδη.
Τον Κώστα Βαλλιάνο τον συναντήσαμε στο πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ που διατηρεί στο Παλαιό Φάληρο από το 1968 μέχρι σήμερα.
-Κώστα είναι μεγάλη τιμή για μας που δίνεις μια συνέντευξη για εφημερίδα του Πειραιά διότι σε θεωρούμε παιδί του Πειραιά αφού την σπουδαία καριέρα που την έκανες στον Εθνικό.
Γεννήθηκα το 1937 και ζω όλα τα χρόνια στην Καλλιθέα. Ξεκίνησα από τα τσικό του Πανιωνίου και το 1957-58 διαδέχθηκα τον «Ήρωα του Τάμπερε» Νίκο Πετζαρόπουλο. Στον Πανιώνιο έπαιξα 3 χρόνια αλλά το όνομα μου ακούστηκε όταν το καλοκαίρι του 1960 με πήρε ο Δημήτρης Καρελλας στον Εθνικό Πειραιώς με 5.000 δρχ. Εκεί βρήκα 4 τερματοφύλακες τον Δρακοπουλο τον Μακρυωνιτη τον Στάθη Μανταλώζη και τον Μάκη Γερμανάκο που αργότερα έγινε διαιτητής της ΦΙΦΑ. Στο πρώτο ματς παίζαμε με την Προοδευτική και δεν με βάζει ο Ι.Χέλμης προπονητής (ο Β.Χέλμης ήταν Γενικός Αρχηγός). Έπαιξε ο Δρακόπουλος και χάσαμε 2-1. Στο επόμενο ματς παίζουμε με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο και σ’αυτο το παιχνίδι με έμαθε όλη η Ελλάδα. Φέραμε 0-0 και την επόμενη μέρα το ΦΩΣ έγραφε Βαλλιάνος—Παναθηναϊκός 0-0, κράτησα την εστία μου ανέπαφη μετά από συνεχή βομβαρδισμό από τους Πανάκη, Παπαεμανουήλ, Δομάζο, Θεοφάνη. Στον Εθνικό βρήκα πολύ μεγάλους παίκτες στην άμυνα Κοζομπόλη, Λαιμό, Μανώλη Παπάζογλου, Κλικόπουλο, στα χάφ Γιάννη Φερλέμη, Αντωνάτο, Νικηφοράκη Τσερεγκόφ, Πέστροφα, στην επίθεση Γράφα, Καραουλάνη, Γ.Σιδέρη, Γιαννίτσα, Σπαθούλα, Καρνασόπουλο.
-Παίζεις στον Εθνικό 7 χρόνια και το καλοκαίρι 1967 πας στον Ολυμπιακό μόνο για 6 μήνες. Τι συνέβη;
Θα σας πω. Ο Ολυμπιακός θα έπαιζε με την Γιουβέντους τον Σεπτέμβριο και ο βασικός τερματοφύλακας ο Τάκης Ξαρχάκος ήταν τραυματίας στην ωμοπλάτη. Είχε ακόμα και τους Τζώρτζη και Αραβαντινό αλλά ήταν άπειροι για Ευρωπαϊκά παιχνίδια. Έτσι ο Γ.Γ.Αθλητισμού Κ.Ασλανιδης με κάνει δώρο στον Ολυμπιακό
κατ’ εξαίρεση γιατί απαγορεύονταν οι μεταγραφές παικτών από Α’ Εθνική σε Α’ Εθνική. Το δεύτερο μου παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ήταν αυτό με την Γιουβέντους 20-9-1967 στο Καραϊσκάκη 0-0. Σύνθεση Ολυμπιακού: Βαλλιάνος-Γκαιτατζής-Ζαντέρογλου-Παυλίδης-Πολυχρονίου -Αγανιάν -Βασιλείου-Γ.Σιδέρης-Ν.Σιδέρης-Γιούτσος-Μποτίνος. Δεν είχα καλή απόδοση διότι δεν είχα κάνει καλή προπόνηση. Στην ρεβάνς στην Ιταλία μου έκανε ο Λάντος εξουθενωτική προπόνηση και παθαίνω θλάση στην κοιλιακή χωρά και παίζω μόνο το ένα ημίχρονα με την Γιουβέντους και χάνουμε 2-1.
Είχε προηγηθεί το πρώτο ματς πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό στιςς 8-10-67 με τον Πιερικό 2-0 στο Καραϊσκάκη. Προπονητής στον Ολυμπιακό ήταν ακόμα ο Μπούκοβι και στην 5η αγωνιστική παίζουμε με τον Πανιώνιο στο Καραϊσκάκη με δύσκολη νίκη του Ολυμπιακού 4-3. Ήταν η αρχή του τέλους για τον Μάρτον Μπούκοβι. Έκανε την μοιραία δήλωση στις εφημερίδες «για μένα υπάρχει μόνο ο Γ.Σιδέρης μετά είναι το χάος». Στη συνέχεια ο Ολυμπιακός έκανε 4 ήττες συνεχόμενες. Χάνει από τον Βύζαντα με 3-1 στα Μέγαρα, με Παναθηναϊκό 1-0 στην Λεωφόρο, με ΠΑΟΚ 0-1 στο Καραϊσκάκη και στης 3 Δεκεμβρίου χάνει από την ΑΕΚ 1-4 στο Καραϊσκάκη και παραιτείται ο Μπούκοβι. Τον επαναφέρουν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού αλλά για πολύ λίγο. Σε μια βδομάδα ο Ολυμπιακός πάει στον Βόλο και φέρνει ισοπαλία 1-1. Την επομένη μέρα ο Μπούκοβι φεύγει με άκρα μυστικότητα με το τρένο από τον Πειραιά για την Ουγγαρία. Μετά την φυγή του Μπούκοβι αναλαμβάνει προπονητής ο Σούλης και η ομάδα ανεβάζει αυτόματα στροφές και κάνει 5 νίκες συνεχόμενες. Εγώ όμως το τελευταίο μου παιχνίδι το έκανα 10-12-67 με τον Ολυμπιακό Βόλου και σκορ 1-1
– Γιατί δεν πήγες σε άλλη ομάδα; 30 χρονών είναι η καλύτερη ηλικία για τερματοφύλακα.
Όταν φεύγεις από τον Ολυμπιακό δεν έχεις κουράγιο και όρεξη να πάς πουθενά.
Ο πρόεδρος του Εθνικού ποιος ήταν τότε;
Ο Καρέλας έκανε το γενικό κουμάντο και πρόεδρο είχαμε κάποιο γιατρό Παπανικολάου.
Τι παπούτσια φόραγες τότε;
Από την πρώτη στιγμή που πήγα στον Εθνικό, φόραγα Adidas. Μου τα έφερνε ένας Εθνικός, που ήταν αρχιμηχανικός στα βαπόρια που πήγαιναν Ελλάδα – Ιταλία και μου έφερνε παπούτσια και ρούχα.
-Να μιλήσουμε και για Εθνική ομάδα. Έκανες 11 παιχνίδια με το Εθνόσημο.
Ναι έτσι ακριβώς είναι. Το πρώτο ματς το έκανα το 1957 με την Εθνική Νέων στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Το πρώτο μου παιχνίδι με την Εθνική Ελλάδος ήταν 11-12-1960 στον εκτός έδρας για το Μεσογειακό κύπελλο με την Β’ Γαλλίας 0-0 και ήμουν και αρχηγός. Ως αρχηγός της Εθνικής αγωνίσθηκα άλλη μια φορά στης 27-11-1963 σε φιλικό εναντίον της Κύπρου 3-1. Το τελευταίο μου ματς με την Εθνική Ελλάδος ήταν 23-5-1967 στον εκτός έδρας αγώνα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου την Σοβιετική Ένωση και με ήττα 3-1.
Γιατί ιστορικές ομάδες σαν τον Εθνικό, την Προοδευτική, το Αιγάλεω, έπαψαν να παίζουν στην πρώτη κατηγορία;
Για οικονομικούς λόγους. Ο Εθνικός χάθηκε γιατί δεν είχε δικές του εγκαταστάσεις. Όταν πήρε το Καραϊσκάκη και το ’φτιαξε ο Κόκκαλης, έμεινε χωρίς γήπεδο. Στις άλλες ιστορικές ομάδες δεν υπήρχαν χρηματοδότες. Οι άνθρωποι που ήταν εκεί έκαναν την ίδια πολιτική που έκαναν το ’50. Όμως αλλάξανε τα πράγματα μετά το ’60. Ο Εθνικός ακολούθησε τις εξελίξεις γιατί είχε τον Καρέλα που είχε οικονομική επιφάνεια και αγόραζε παίκτες. Ήταν μεγαλοβιομήχανος, είχε τα εργοστάσια του Αιγαίου, με υφάσματα, σεντόνια, λευκά είδη. Την εποχή του Δημήτρη Καρέλα ο Εθνικός δεν έδινε παίκτες, μόνο έπαιρνε. Μόλις σταμάτησε ο Καρέλας, άρχισαν σιγά – σιγά τα προβλήματα στον Εθνικό
Η γελοιογραφία του Δημήτρη Χριστοδούλου που λέει για σένα να σε έχει ο θεός καλά… σε τι φάση έγινε;
Τότε που είχα πάρει την ομάδα πάνω μου, όταν έπαιζα στον Εθνικό, είχε γίνει συζήτηση να πάω στην Ρεάλ Μαδρίτης! Όμως εκείνη την εποχή στην Ισπανία έπαιζε ένας παίκτης ξένος σε κάθε ομάδα. Και το δίλημμα των Ισπανών ήταν ποιος θα πάει στην ομάδα; Εγώ ή ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο; Και τελικά προτιμήσανε τον Ντι Στέφανο. Σέντερ φορ. Αργεντίνος. Από τους καλύτερους παίκτες που είχε ποτέ η Ρεάλ Μαδρίτης. Την εποχής της μεταγραφολογίας αυτής σκίτσαρε αυτή τη γελοιογραφία ο Δημήτρης Χριστοδούλου…
ΥΓ. Κλείνοντας την συνέντευξη ας δούμε τι λένε κάποιοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές για τον Κώστα Βαλλιάνο.
Αλέκος Κοζομπόλης: Ο Κώστας Βαλλιάνος ήταν ένα πολύ καλό παιδί, σταθερός παίκτης και νιώθαμε εγγύηση στα γκολπόστ της ομάδος μας.
Σάββας Παπάζογλου: Ο Κώστας Βαλλιάνος ήταν στον Πανιώνιο ο δεύτερος σε αξία μετά τον θρυλικό Νίκο Πετζαρόπουλο και στον Εθνικό μετά τον Στάθη Μανταλώζη. Δεν υποτιμώ τον Βαλλιάνο με αυτό που λέω αλλά Πετζαρόπουλος και Μανταλώζης ήταν και είναι αξεπέραστοι μέχρι σήμερα
Πηγές:
Koinoniki.gr
ogdoo.gr