Ο Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. είναι ελληνικό ποδοσφαιρικό σωματείο με έδρα τον Πειραιά και αποτελεί το ποδοσφαιρικό τμήμα του ιδρυτικού αθλητικού σωματείου Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς-Φαλήρου που ιδρύθηκε το 1923.
Αποτελεί ένα από τα πρώτα τμήματα που συστάθηκαν μετά την ίδρυση του σωματείου και μία από τις ιστορικότερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ελλάδας, έχοντας 36 συνολικά παρουσίες στην Α΄ Εθνική κατηγορία, από τις οποίες οι 30 είναι συνεχόμενες από την περίοδο 1959-60 μέχρι την περίοδο 1989-90 και έχοντας επίσης κατακτήσει το δεύτερο στην ιστορία κύπελλο Ελλάδας την αγωνιστική περίοδο 1932-33.
Ιστορία
Ο Εθνικός υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά σωματεία της Ε.Π.Σ. Πειραιώς, στα πρωταθλήματα της οποίας ήταν βασικός πρωταγωνιστής. To 1926 και μεσούσης της περιόδου 1925-26 oι διοικούντες του Εθνικού βλέποντας τις διαρκώς ευνοϊκές διαιτησίες προς τον έτερο μεγάλο του Πειραιά Ολυμπιακό, αποφάσισαν ν’ αποσχιστούν από την Πειραϊκή Ένωση και να δημιουργήσουν δική τους λίγκα μαζί με άλλα ανεξάρτητα σωματεία που ιδρύθηκαν σε διάφορες συνοικίες του Πειραιά, ονόματι Σύνδεσμος Ποδοσφ. Σωματείων Πειραιώς, για να επιστρέψει όμως άμεσα την αγωνιστική περίοδο 1926-27.
Στο διάστημα που συμμετείχε κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Πειραιά, το 1928, 1929 και 1939, ενώ καταλάμβανε σχεδόν μόνιμα τη δεύτερη θέση τις υπόλοιπες περιόδους, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Στο πρωταθλήμα Πειραιά του 1929 ο Εθνικός ανακηρύχθηκε συμπρωταθλητής με τον Ολυμπιακό, αν και το παιχνίδι που θα έκρινε τον πρωταθλητή διακόπηκε από εισβολή οπαδών του Ολυμπιακού στο 80′ και ενώ ο Εθνικός προηγούνταν 2-1. Επίσης το πρωτάθλημα του 1935, όπου πρωταγωνιστούσαν ο Εθνικός και ο Ολυμπιακός δεν ολοκληρώθηκε, επειδή η ΕΠΣΠ θεώρησε ότι δεν υπάρχει νόημα να συνεχιστεί, θεωρώντας ότι και οι δυο ομάδες θα φτάσουν στην τελική φάση του Πρωταθλήματος Νότου, ανακηρύσσοντας τους ανεπίσημα αυτήν την φορά, πάλι συμπρωταθλητές.
Ο Εθνικός υπήρξε ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές των πρώτων πανελλήνιων πρωταθλημάτων της ΕΠΟ. Στο πρώτο πρωτάθλημα που διοργανώθηκε την περίοδο 1927-28 συμμετείχε ως πρωταθλητής Πειραιά, χάνοντας τελικά το πρωτάθλημα από τον Άρη. Την επόμενη χρονιά (1928-29) κέρδισε πάλι τη συμμετοχή του στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, όμως η διοργάνωση δεν διεξήχθη. Την περίοδο 1934-35 αναδείχθηκε πρωταθλητής του νοτίου ομίλου, κερδίζοντας τη συμμετοχή του στον τελικό του πρωταθλήματος με αντίπαλο τον Άρη. Ο τελικός όμως δεν διεξήχθη με αιτιολογία την καλύτερη προετοιμασία της Εθνικής ομάδας για το 4ο Βαλκανικό Κύπελλο, στερώντας έτσι από τον Εθνικό την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα
Κύπελλο 1932-33
Σημαντικότερη στιγμή στην ιστορία του Εθνικού υπήρξε η κατάκτηση του κυπέλλου το 1933, παίζοντας στον τελικό με τον Άρη σε δύο αγώνες. Η ομάδα αγωνίστηκε στο γήπεδο του Άρη αποσπώντας ισοπαλία 2-2, ενώ τον κέρδισε με 2-1 στον επαναληπτικό που διεξήχθη στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η ενδεκάδα που κατέκτησε το τρόπαιο ήταν: Γιάννης Χέλμης, Βαγγέλης Χέλμης, Νίκος Τσιριτάκης, Δημήτρης Ζουρντός, Π. Τσιριτάκης, Δεληγιώργης, Κωνσταντουδάκης, Mπoυρλετίδης, Αλεξόπουλος, Λαπατός, Ζανιώτης. Σκόρερ για την ομάδα του Εθνικού στον επαναληπτικό ήταν ο Ι. Τσιριτάκης στο 54′ και ο Αλεξόπουλος στο 55′[4]
Πρωτάθλημα 1955-56
Ο Εθνικός εμφανίστηκε πάλι να πρωταγωνιστεί στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Από τις αρχές της δεκαετίας είχε αναλάβει πρόεδρος του ο μεγαλοβιομήχανος Δημήτρης Καρέλλας, δημιουργώντας μία ισχυρή ομάδα που έφτασε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της περιόδου 1955-56 κοντά στον τίτλο, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση έναν βαθμό πίσω από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό.[5] Ο Καρέλλας ήταν άνθρωπος μεγάλης οικονομικής επιφάνειας και με φιλοδοξίες για τον Εθνικό, αλλά και λάτρης της νυχτερινής ζωής. Λέγεται μάλιστα ότι στα διάφορα κέντρα έδινε παραγγελίες με παραλλαγμένους τους στίχους του γνωστού τραγουδιού του Μητσάκη.[σημ. 1]
Πρωτάθλημα 1956-57
Την επόμενη χρονιά ο Εθνικός ήταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και προπορευόταν στη βαθμολογία τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος, ενώ η αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό πλησίαζε. Τον Απρίλιο του 1957 ο πρόεδρος της ομάδας προσκάλεσε στον Πειραιά διεθνείς ποδοσφαιριστές της μεγάλης Εθνικής Ουγγαρίας, που είχαν αποφασίσει να καταφύγουν στη Δύση έπειτα από τη Σοβιετική εισβολή στη χώρα τους, για διεξαγωγή φιλικών αγώνων. Η πρόθεση του να εντάξει στην ομάδα του Εθνικού κορυφαίους Ούγγρους διεθνείς, όπως ο Φέρεντς Πούσκας και ο Σάντορ Κότσις, θορύβησε τις μεγάλες ομάδες του κέντρου που ζήτησαν από την ΕΠΟ την τιμωρία του Εθνικού. Ο Εθνικός κατηγορήθηκε τελικά ως «επαγγελματικό σωματείο» και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του πρωταθλήματος με αιτιολογία την «διεξαγωγή φιλικών αγώνων με τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της αυτοεξόριστης Εθνικής Ουγγαρίας».[6][7][8] Τελικά το πρωτάθλημα κατέληξε στον Ολυμπιακό, με έντονες τις διαμαρτυρίες των διοικούντων του Εθνικού και αιχμές για τους αντιπάλους τους.
Περίοδος 1960-1990
Ο Εθνικός συμμετείχε ανελλιπώς στα πρωταθλήματα της Α΄ Εθνικής κατηγορίας από την δημιουργία της την περίοδο 1959-60 μέχρι και την περίοδο 1989-90, όταν και υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του. Κορυφαία στιγμή της ομάδας στην Α΄ Εθνική ήταν την σεζόν 1974-75 που τερμάτισε στην τέταρτη θέση, διεκδικώντας την έξοδό της στο κύπελλο UEFA. Μια χρονιά τερμάτισε στην 5η θέση (1962-63) και τρεις φορές τερμάτισε στην 6η θέση (1960-61, 1967-68 και 1972-73). Την περίοδο 1988-89 κινδύνευσε με υποβιβασμό, όμως παρέμεινε στην πρώτη κατηγορία λόγω της διεξαγωγής αγώνων μπαράζ με σκοπό την αύξηση των ομάδων της Α΄ Εθνικής από 16 σε 18. Την επόμενη χρονιά όμως τερμάτισε στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και δεν απέφυγε τον υποβιβασμό στη Β΄ Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Ο Εθνικός κατά τη διάρκεια της τριακονταετίας που αγωνιζόταν ανελλιπώς στην Α΄ Εθνική ανέδειξε σημαντικούς ποδοσφαιριστές, ενώ ανέδειξε και δύο πρώτους σκόρερ του πρωταθλήματος, τον Ρομπέρτο Καλκαντέρα (1975) και τον Θανάση Ιντζόγλου (1977). Αγωνίστηκε επίσης και τέσσερις φορές στην ημιτελική φάση του κυπέλλου. Τελευταία του παρουσία σε ημιτελική φάση ήταν την περίοδο 1988-89.
Περίοδος 1990-σήμερα
Τζιοβάνι
Από την δεκαετία του 1990 ο Εθνικός εισήχθη σε μία παρατεταμένη περίοδο κρίσης. Αν και πέτυχε την επιστροφή του στην Α΄ Εθνική τρεις φορές δεν κατάφερε να παραμείνει για μεγάλο διάστημα. Πιο συγκεκριμένα στην Α’ Εθνική αγωνίστηκε ξανά τις χρονιές 1991-92, 1994-95, 1995-96, 1997-98 και για τελευταία φορά την περίοδο 1998-99, που τερμάτισε στην τελευταία θέση και υποβιβάστηκε χωρίς να καταφέρει να πετύχει ούτε μία νίκη.[9] Στην συνέχεια ακολούθησε ένας αγωνιστικός κατήφορος με τον υποβιβασμό στην Γ΄ Εθνική την περίοδο 1999-2000 για πρώτη φορά στην ιστορία του και ακολούθως τον υποβιβασμό στη Δ΄ Εθνική την περίοδο 2002-03.
Το 2004 το ποδοσφαιρικό τμήμα του Εθνικού Ο.Φ.Π.Φ. αφού κατέλαβε την 7η θέση στον 7ο όμιλο της Δ’ Εθνικής την περίοδο 2003-04, συγχωνεύτηκε με τον πρωταθλητή αυτού Α.Ο. Μάνης, ανεξαρτητοποιήθηκε από το μητρικό σωματείο Εθνικό Ο.Φ.Π.Φ. και μετονομάστηκε σε «Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. – Α.Ο. Μάνης» και παίρνοντας τη θέση του Α.Ο. Μάνης, πέτυχε την επιστροφή του στην Γ΄ Εθνική. Ακολούθως συστάθηκε η ΠΑΕ «Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. – Α.Ο. Μάνης» με διακριτικό τίτλο «ΠΑΕ Εθνικός», που την επόμενη σεζόν, την περίοδο 2005-06 τερμάτισε στη 2η θέση του νοτίου ομίλου και κέρδισε την άνοδο στη Β΄ Εθνική. Την περίοδο 2009-10 έφτασε κοντά στην επιστροφή του στην πρώτη κατηγορία, όμως δεν κατάφερε να καταλάβει θέση ανόδου στους αγώνες μπαράζ. Στο τέλος της επόμενης περιόδου 2010-11 τιμωρήθηκε λόγω πλαστογραφίας που φέρεται να τέλεσε η διοίκηση Πηρούνια και υποβιβάστηκε στη Δ΄ Εθνική. Ακολούθως, η ΠΑΕ «Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. – Α.Ο. Μάνης» διαλύθηκε και το καλοκαίρι του 2011 ο «Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. – Α.Ο. Μάνης» μετονομάστηκε σε «Εθνικός Πειραιά 1923».[10]
Αντιμετωπίζοντας σοβαρά διοικητικά προβλήματα ο Εθνικός δεν κατάφερε να διατηρηθεί στην Δ΄ Εθνική και το 2012 υποβιβάστηκε για πρώτη φορά από την δημιουργία των εθνικών κατηγοριών, στο τοπικό πρωτάθλημα του Πειραιά. Από εκεί ξεκίνησε η προσπάθεια αναγέννησης του συλλόγου, με την διοίκηση του Α. Αγγελόπουλου να προσφέρει οικονομική ασφάλεια, οδηγώντας σε επάνοδο στην Γ΄ Εθνική το 2014 και επιστροφή στον μητρικό σύλλογο Εθνικό Ο.Φ.Π.Φ. το 2015. Πιο συγκεκριμένα έπειτα από 2 χρονιές στο πρωτάθλημα του Πειραιά (2012-13 και 2013-14) ο Εθνικός επέστρεψε στην Γ’ Εθνική την περίοδο 2014-15 και το καλοκαίρι του 2015 ο «Εθνικός Πειραιά 1923» επέστρεψε στον ιστορικό μητρικό σύλλογο και στην ιδρυτική του ονομασία, μετονομαζόμενος εκ νέου σε «Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς Φαλήρου».[12]
Τη σεζόν 2014-2015 ήταν φιναλίστ του κυπέλλου Γ΄ Εθνικής. Τις σεζόν 2015-16 και 2016-17 τερμάτισε στην 4η θέση του 4ου ομίλου και τη σεζόν 2017–18 κατέκτησε το πρωτάθλημα του 6ου ομίλου της Γ’ Εθνικής και προκρίθηκε στα μπαράζ ανόδου όπου όμως έχασε την ευκαιρία επιστροφής του στην Β’ Εθνική. Την αγωνιστική περίοδο 2018-19 τερμάτισε στην 3η θέση του 5ου ομίλου της Γ’ Εθνικής, χάνοντας το δικαίωμα συμμετοχής στους αγώνες μπαράζ ανόδου.
Πορεία αναλυτικά
Στην Α΄ Εθνική:
Aγων. περίοδος Θέση Aγων. περίοδος Θέση Aγων. περίοδος Θέση
1959-1960 12η 1971-1972 8η 1983-1984 9η
1960-1961 6η 1972-1973 6η 1984-1985 9η
1961-1962 7η 1973-1974 10η 1985-1986 13η
1962-1963 5η 1974-1975 4η 1986-1987 11η
1963-1964 10η 1975-1976 7η 1987-1988 7η
1964-1965 9η 1976-1977 8η 1988-1989 14η
1965-1966 7η 1977-1978 7η 1989-1990 18η
1966-1967 7η 1978-1979 8η 1991-1992 18η
1967-1968 6η 1979-1980 7η 1994-1995 13η
1968-1969 8η 1980-1981 7η 1995-1996 18η
1969-1970 11η 1981-1982 13η 1997-1998 15η
1970-1971 8η 1982-1983 11η 1998-1999 18η
Στην Β΄ Εθνική:
Aγων. περίοδος Θέση Aγων. περίοδος Θέση
1990-1991 1η 2006-2007 6η
1992-1993 9η 2007-2008 9η
1993-1994 3η 2008-2009 13η
1996-1997 3η 2009-2010 4η
1999-2000 15η 2010-2011 16η
Στην Γ΄ Εθνική:
Aγων. περίοδος Θέση Aγων. περίοδος Θέση
2000-2001 4η 2014-2015 5η
2001-2002 8η 2015-2016 4η
2002-2003 17η 2016-2017 4η
2004-2005 4η 2017-2018 1η
2005-2006 2η 2018-2019 3η
Στην Δ΄ Εθνική:
Aγων. περίοδος Θέση Aγων. περίοδος Θέση
2003-2004 7η 2019-2020
2011-2012 10η
Γήπεδο
Το νέο Στάδιο Γ. Καραϊσκάκης.
Ιστορική έδρα του Εθνικού ήταν από ιδρύσεώς του το στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης (αρχικά ως Ποδηλατοδρόμιο) στο Νέο Φάληρο του Πειραιά. Έπειτα από την κατεδάφιση του παλαιού σταδίου Γ. Καραϊσκάκης, ο Εθνικός αγωνίστηκε σε διάφορα γήπεδα του Νομού Αττικής, διατηρεί όμως το συμβατικό δικαίωμα χρήσης του νέου σταδίου Γ. Καραϊσκάκης, εφόσον επανέλθει στην Α’ Εθνική. Στόχος της διοίκησης του Εθνικού είναι η δημιουργία νέου ιδιόκτητου γηπέδου στην περιοχή της φυσικής έδρας της ομάδας, τον Πειραιά.
Η αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό
Από τα πρώτα έτη της ίδρυσής του, ο Εθνικός βρέθηκε σε μια κατάσταση ανταγωνισμού με τον συντοπίτη του Ολυμπιακό Πειραιώς για τα πρωτεία της πόλης. Τα παιχνίδια των δύο ομάδων για το Πρωτάθλημα Πειραιά συγκέντρωναν μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς ήταν οι δυο πιο δυνατές ομάδες. Χαρακτηριστικά, στο πρωταθλήμα Πειραιά του 1929, το παιχνίδι που θα έκρινε τον πρωταθλητή σημαδεύτηκε από βίαια επεισόδεια και διακόπηκε ύστερα από εισβολή οπαδών του Ολυμπιακού στο 80′, ενώ ο Εθνικός προηγείτο με 2-1. Τελικά οι δύο ομάδες ανακηρύχθηκαν “συμπρωταθλητές”.
Η δυνατότητα του Ολυμπιακού όμως, κυρίως μετά τον Β’ Π.Π., να παίρνει τους πιο ταλαντούχους παίκτες του Εθνικού (Φίλιππος Κουράντης, Γιάννης Χέλμης, Γιάννης Ιωάννου, Μιχάλης Κρητικόπουλος) ήταν κάτι που τελικά περιόρισε τον Εθνικό σε δεύτερο ρόλο.
«Εθνικάρας»
Ο Γιάννης Μαντζουράνης (γεννηθείς το 1935) είναι ένας από τους γνωστότερους οπαδού,ς όχι μόνο ανάμεσα στους φίλους του Εθνικού, αλλά και στους οπαδούς όλων των ομάδων. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του σωματείου και κατά τα λεγόμενά του από το 1956 έως τις 30 Νοεμβρίου 2014 είχε παρακολουθήσει όλους τους ποδοσφαιρικούς αγώνες του, εκτός από 12. Τον πρώτο το 1973 λόγω του γάμου του και τους υπόλοιπους τον τελευταίο καιρό, κατόπιν ρητής απαγόρευσης των γιατρών. Είναι αγαπητός σε όλο το φίλαθλο κοινό για το φίλαθλο πνεύμα του και την γνωστή ιαχή «Εθνικάρα». Γι’ αυτόν γράφτηκε τραγούδι το 1985 από τον Νίκο Καρβέλα.
Τίτλοι – Διακρίσεις
Κύπελλο Ελλάδας
Κύπελλο Ελλάδος: 1 (1933)
Πρωταθλήματα Πειραιά
Πριν την καθιέρωση των Εθνικών κατηγοριών
3 Πρωταθλήματα Πειραιά (1928, 1929, 1939)
Μετά την καθιέρωση των Εθνικών κατηγοριών
2 Πρωταθλήματα Πειραιά (2013, 2014)
1 Κύπελλο Πειραιά (2014)
Άλλες διοργανώσεις
Κύπελλο Πάσχα: 1 (1937)
Θερινό πρωτάθλημα Ο.Π.Α.Π.: 2 (1971, 1974)
Κύπελλο Αεροπορίας: 1
Κύπελλο Άγγλου Πρόξενου: 1
Διακρίσεις
Τελικός Πρωταθλήματος Ελλάδος – δεν διεξήχθη: 2 (1928-29, 1934-35)
Δευτεραθλητής στο Πρωτάθλημα Ελλάδας: 2 (1927-28, 1955-56)
7 παρουσίες σε ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας (πέραν της νικηφόρας την περίοδο 1923-33).
Ιστορικοί ποδοσφαιριστές
Γιάννης Αναστασίου
Ανδρέας Αντωνάτος
Χρήστος Αρβανίτης
Δημήτρης Βάβουλας
Μανώλης Βαμβακούσης
Λύσανδρος Γεωργαμλής
Τάκης Ελευθεριάδης
Ζοέλ Επαλέ
Δημήτρης Ζουρντός
Γιάννης Ιωάννου
Μασέγκο Ιλούνγκα
Θανάσης Ιντζόγλου
Γιώργος Καβαλιώτης
Ρομπέρτο Καλκαντέρα
Χρήστος Καραουλάνης
Μανώλης Καρνασόπουλος
Γιάννης Κατσικογιάννης
Παναγιώτης Κατσικογιάννης
Μιχάλης Καψής
Μανώλης Κλικόπουλος
Αλέκος Κοζομπόλης
Φίλιππος Κουράντης
Άγγελος Κρεμμύδας
Μιχάλης Κρητικόπουλος
Νίκος Λεκατσάς
Στάθης Μανταλόζης
Τάσος Μητρόπουλος
Ηλίας Μίσσας
Γιώργος Μουκέας
Ντανιέλ Μπατίστα
Κώστας Μπατσινίλας
Μίμης Μπενάρδος
Δημήτρης Ναλιτζής
Στέλιος Νικηφοράκης
Ανδρέας Νινιάδης
Σπύρος Πομώνης
Χάρης Σοφιανός
Φότο Στρακόσια
Τζιοβάνι
Στέλιος Τουρκομένης
Βασίλης Τσιάρτας
Νίκος Τσιριτάκης
Γιώργος Χατζηανδρέου
Χρήστος Χατζηιωαννίδης
Δημήτρης Χατζηϊωάννογλου
Βαγγέλης Χέλμης
Γιάννης Χέλμης
Κώστας Χούμης