Ένα από τα πρώτα γήπεδα στα οποία παίχτηκε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα υπήρξε το παλιό ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου
Με χαρακτηριστικό του ότι ήταν στρωμένο με καρβουνίδι από παρακείμενο εργοστάσιο (ηλεκτρική)
Το γήπεδο χρησιμοποιούσαν προπολεμικά όπως και τη “Λεωφόρο” διάφορες ομάδες για να διεξάγονται τόσο επίσημοι όσο και φιλικοί αγώνες.
Μεταπολεμικά κι ενώ το γήπεδο είναι ακόμα ποδηλατοδρόμιο, ο Εθνικός γίνεται ο πρώτος ενοικιαστής του
Με τον καιρό μετά από συνεχή αιτήματα, ο Εθνικός δέχεται και βάζει συνενοικιαστή του και τον ΟΣΦΠ
Εξακολουθεί ωστόσο να πληρώνει στην ΕΟΑ το ενοίκιο ο Εθνικός και για τον ΟΣΦΠ, με συμφωνία να δοθούν πίσω κάποτε τα χρήματα (δανεικά κι αγύριστα)
Τα αρχεία της Ολυμπιακής Επιτροπής αποδεικνύουν ότι βασικός ένοικος του Καραισκάκη ήταν ο Εθνικός
Κατά τη δεκαετία του ’50 γίνονται έργα για να μετατραπεί το παλιό ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου σε κανονικό γήπεδο.
Τα έργα διαρκούν χρόνια και το 1956 γίνεται το πρώτο παιχνίδι-γιορτή για το στάδιο, μαντέψτε μεταξύ ποιών: Εθνικός – ΟΣΦΠ
Τα έργα συνεχίζονται και σιγά-σιγά το γήπεδο παίρνει τη μορφή που όλοι ξέραμε: Επίσημοι και μάρμαρα στις Θ. 1 και 2, στην Θ. 7 οι φανατικοί του ΟΣΦΠ, στην Θ. 14 οι φανατικοί του Εθνικού
Σημειώστε ότι η Θύρα 14 κατασκευάστηκε με έξοδα του μεγαλύτερου παράγοντα του Ελληνικού Ποδοσφαίρου εκείνης της εποχής, του αξέχαστου Δημήτρη Καρέλλα, προέδρου του Εθνικού επί 35 και πλέον χρόνια.
Η θύρα κοιτούσε στη φυσική έδρα της πλειοψηφίας των οπαδών του Εθνικού, την πιο παραδοσιακή και χαρακτηριστική γειτονιά του μεγάλου λιμανιού, την πάντα μπλε Καστέλλα.
Αμέτρητες χαρές και λύπες έζησαν οι φίλαθλοι του Πειραιά στο Παλιό Καραισκάκη. Δεκάδες χιλιάδες φίλαθλοι κάθε Κυριακή όποιος κι άν έπαιζε. Οι φωτογραφίες περασμένων δεκαετιών το μαρτυρούν.
Μέχρι που ήρθε η δεκαετία του 2000 και με το πρόσχημα των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων, το στάδιο γκρεμίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και ο Εθνικός εκπαραθυρώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, όπως και όλος ο στίβος του Πειραιά που από τότε δεν έχει στέγη (!)
Η “παράδοση” του Σταδίου Καραϊσκάκη στον Ολυμπιακό, οδήγησε πολλά πειραϊκά σωματεία του στίβου στην έξωση. Η συμφωνία της “ερυθρόλευκης” ΠΑΕ με την πολιτεία δεν προέβλεψε τι θα γίνει με τα σωματεία “κυψέλες” του Πειραιά, που τόσα χρόνια κάτω από αντίξοες συνθήκες “καλλιέργησαν” τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Πριν από λίγο καιρό τα σωματεία του Πειραιά πραγματοποίησαν συγκέντρωση με την συμπαράσταση του ΣΕΓΑΣ, στην οποία ζήτησαν να δοθεί λύση στο πρόβλημα στέγασης των σωματείων του Πειραιά. Ειπώθηκαν πολλά, όμως η σιωπή των περισσοτέρων ΜΜΕ “έπνιξαν” τη φωνή των Πειραϊκών σωματείων.
Λίγες μέρες νωρίτερα είχε γίνει συγκέντρωση στο δημαρχείο της Δραπετσώνας από την οποία εκδόθηκε το παρακάτω ψήφισμα: “Η ΓΣ των αντιπροσώπων των σωματείων Κλασσικού Αθλητισμού που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Δραπετσώνας, σχετικά με το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με το στάδιο Καραϊσκάκη, αποφάσισε: -Να διαμαρτυρηθεί εντονότατα προς την Πολιτεία για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η ανακατασκευή του Σταδίου Καραϊσκάκη χωρίς να υπάρξει πρόβλεψη για τις εγκαταστάσεις, τόσο του κεντρικού σταδίου όσο και του προθερμαντηρίου, με αποτέλεσμα οι συνέπειες να είναι τεράστιες για τη νεολαία και τον αθλητισμό, σε μια περιοχή που ο πληθυσμός ξεπερνά το ένα εκατομμύριο κατοίκους.
-Να ζητηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού, πριν οδηγηθούμε σε θλιβερές καταστάσεις για τη νεολαία, την παραμονή των εγκαταστάσεων του Κλασσικού Αθλητισμού στο Ν. Φάληρο, στον ίδιο χώρο που περισσότερο από 30 χρόνια μεγαλούργησαν οι αθλητές μας”.
Φυσικά οι διαμαρτυρίες πήγαν στις καλένδες. Τα χαρτιά βρίσκονται στα υπουργικά συρτάρια, αλλά τα σωματεία του Πειραιά είναι άστεγα και κανένας δεν γνωρίζει πότε θα αποκτήσουν μια έδρα!
Κι όλα αυτά για να φτιαχτεί ένα κόκκινο κατασκεύασμα που εξυπηρετούσε πια μια ομάδα και μόνο, αντί να υπηρετεί τον αθλητισμό στον Πειραιά και τα ολυμπιακά ιδεώδη της ΕΟΑ.
Τυπικά ο Εθνικός διατηρεί ακόμα δικαίωμα επανόδου στο στάδιο αυτό, όπως και ο Ατρόμητος Πειραιά, αλλά όλοι έχουν να κάνουν πια με ιδιωτικά συμφέροντα και μεγάλες εταιρείες που το διαχειρίζονται. Τα κόστη είναι υπέρογκα. Τα συμφέροντα μεγάλα.
Ξεσπιτωθήκανε οι Εθνικοί. Κάνουν μισή ώρα ταξίδι πια για να δούν τον Εθνικό. Πρώτα γύρναγαν σε όλο το λεκανοπέδιο να βρουν παιδική χαρά να παίξουν… Μετά ως τη Ριζούπολη.H κατάσταση ήταν κάπως καλύτερη με το Ελληνικό και τον όμορφο αυτό χώρο ντυμένο στα μπλέ.
Η συνέχεια γνώστη,το Ελληνικό πουλήθηκε και ο Εθνικός για μια ακόμα φορά χωρίς σπίτι.
Τελευταία,ο δήμος Πειραιά παραχωρεί μία έκταση στον Σχιστό που δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιον ανήκει και ο Εθνικός στην αναμονή.
Όμως οι Εθνικοί δεν ξεχνάνε. Όσο κι αν λιγόστεψαν. Όσο κι αν πληγώθηκαν. Είναι εδώ. Μια μέρα θα επιστρέψουν. Ας το θυμούνται όσοι τώρα χαίρονται για τα έργα τους.
Το Καραισκάκη ανήκει σε όλον τον Πειραιά.
