Μέσα Ιουλίου ολοκληρώθηκε το summer camp ποδοσφαίρου των ακαδημιών του Εθνικού. Στο διάστημα που πήγα το γιο μου και την κόρη μου στο Σ.Ε.Φ., απεκόμισα μόνο θετικές εντυπώσεις από το έργο των συντελεστών: Νίκο Παπακαλοδούκα, τεχνικό διευθυντή, Μαριλίνα Τζελέπη, δημιουργό του γυναικείου τμήματος, Δημήτρη Ελευθεριάδη, Γιώργο Καναβέτα (ο ίδιος ήταν και σκόρερ του πολύτιμου για την πορεία της ανδρικής ομάδας τρίποντου στον Ταύρο επί του Φωστήρα !) και Δημήτρη Παπασωτηρίου, προπονητές.
Παρατήρησα την ανεπτυγμένη ενσυναίσθηση και άρτια καθοδήγηση όλων των παραπάνω στην προσέγγισή τους στα παιδιά, όπως διαπίστωσα και την άγρυπνη καθημερινή ιατρική φροντίδα τους από τον Αλέξανδρο Πατεράκη. Καλή συνέχεια στο παιδαγωγικό λειτούργημα που ασκούν στις ακαδημίες του Εθνικού, οι υπηρεσίες τους είναι πολύτιμες για τη φυσική και ψυχική κατάσταση των παιδιών.
Αλλά και στους ίδιους τους μικρούς αθλητές του συλλόγου διέκρινα την ποιότητα και το ήθος των οικογενειών από τις οποίες προέρχονται, όχι, δηλαδή, κανέναν ατομικισμό και ανταγωνισμό, μα τις αξίες της συνεργασίας, της ομαδικότητας και της φιλίας ανάμεσα στα παιδιά.
Βλέποντας στο βάθος από το γήπεδο του Σ.Ε.Φ. που γινόταν το camp, το γήπεδο Καραϊσκάκη, μου ερχόταν στο μυαλό το παλιό τσιμεντένιο στάδιο, τα μάρμαρα των επισήμων, ο πύργος των δημοσιογραφικών θεωρείων πάνω από τη θύρα 1, το σύμβολο με τους πέντε κύκλους των Ολυμπιακών Αγώνων έξω από τη θύρα 10, οι πίνακες των σκορ πάνω από την 7 και τη 13, τα γαλάζια κιγκλιδώματα, το ταρτάν. Και όταν μου είπε ο γιος μου ότι τα παιδιά που συμμετείχαν στον camp είναι Ολυμπιακοί, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκοί και έχουν τον Εθνικό σα δεύτερη ομάδα τους, συνειδητοποίησα πόσο πολύ διαφορετική είναι η κατάσταση του ιστορικού και αγαπημένου συλλόγου εμάς των πατεράδων, που βλέπαμε την Εθνικάρα μας σε πειραϊκά ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και να κερδίζει και το τριφύλλι και τους δικέφαλους, και ακόμα παλιότερα των παππούδων, που πρόλαβαν να δουν την ομάδα να διεκδικεί στα ίσα πρωταθλήματα Α΄ Εθνικής ακόμα και να κατακτά το Κύπελλο Ελλάδος.
Η τόσο διαφορετική κατάσταση του Εθνικού το 2021 δεν αλλάζει, όμως, με τις ωραίες αναμνήσεις και τα μεγάλα λόγια. Και μάλλον και οι ωραίες αναμνήσεις και τα μεγάλα λόγια φταίνε και τα ίδια για την κατάσταση αυτή. Ο Εθνικός πρέπει να προσγειωθεί στην πραγματικότητα και οι άνθρωποι που τον αγαπάνε να μη θυμούνται πλέον, ακόμα και να μη μιλάνε πια, αλλά μόνο να εργαστούν επιτέλους με πλάνο συγκεκριμένο και μακροπρόθεσμο. Δυστυχώς, τα χρήματα που διέθεσε τις περιόδους 2017-18 και 2018-19 ο κορυφαίος χρηματοδότης της δεν είχαν ούτε άμεσο αποτέλεσμα να ανέβει η ομάδα από τη Γ΄ Εθνική ούτε και ανάλογη συνέχεια.
Αντιθέτως, οι ομάδες που τότε βρίσκονταν κάτω από τον Εθνικό, τα επόμενα δυο-τρία χρόνια βρέθηκαν να παίζουν o Ιωνικός -με γκολ του πρώην δικού μας Γιώργου Μάναλη- στη Superleague, η Ιεράπετρα, η Επισκοπή, ο Διαγόρας, ο Ιάλυσος, η Ρόδος στη Superleague II. Και οι κρητικές και όλες οι ροδίτικες ομάδες και αθηναϊκές, όπως το Αιγάλεω και η Κηφισιά, δεν τα κατάφεραν με την πρώτη και με τη δεύτερη προσπάθεια, αλλά με την υπομονή και την επιμονή, αφού έχασαν και χρήματα και κατηγορίες, μετά σηκώθηκαν, συνέχισαν να παλεύουν και έτσι ανέβηκαν τελικά. Αντίθετα, ο Εθνικός δεν διορθώνει τα λάθη του, δεν προσπαθεί κι άλλο μετά από αυτά, όπως κάνουν όλες οι υπόλοιπες ομάδες στο ποδόσφαιρο, αλλά και οι άνθρωποι στην ίδια τη ζωή, εγκαταλείποντας έτσι τον αγώνα και τον ίδιο του τον εαυτό ως σύλλογο.
Τις τελευταίες δύο περιόδους 2020-21 και 2019-20 μέλη της οικογένειας του Εθνικού, ο Σπύρος Κωτσόπουλος και ο Ηλίας Αρμόδωρος αντίστοιχα οι δύο πιο γνωστοί από αυτούς, μαζί με λιγοστούς ακόμα ανιδιοτελείς, χωρίς τις οικονομικές δυνατότητες του πρωταθλητισμού, τουλάχιστον διατήρησαν την ομάδα αξιοπρεπή και με προπονητή τον Μουράτ Σεροπιάν ανταγωνιστική έστω στη Γ΄ Εθνική, έως τον ερχομό του καινούργιου χρηματοδότη, κ. Δημήτρη Κουλούρη. Μετά το παλικαρίσιο διπλό της Εθνικάρας μέσα στη Νάξο με την αύρα του παλιού και διεθνούς άσου της Ντανιέλ Μπατίστα και τους συνεργάτες του στον πάγκο, μοναδική ευχή των φιλάθλων είναι η διοίκηση, το νέο προπονητικό επιτελείο με τον Θεόφιλο Καλύβα και τόσο οι παίκτες που θα μείνουν όσο και οι συμπαίκτες τους που θα έρθουν, να πετύχουν τους επόμενους στόχους τους.
Αλλά καμία ευχή του κόσμου δεν είναι αρκετή για την επιτυχία, γιατί εκτός από τα χρήματα (ακόμα περισσότερο ίσως και από τα χρήματα) αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει κάτι που λείπει εδώ και χρόνια και δεκαετίες από την ομάδα, δηλαδή, ένα πλάνο συγκεκριμένο και μακροπρόθεσμο, με επιμονή και υπομονή, ώστε να μάθει έτσι κάποτε ο Εθνικός επιτέλους και να κρατάει τα θετικά που έχει, να μην τα γκρεμίζει μόνος του, αλλά να χτίζει πάνω σε αυτά, και να κατανοεί και να διορθώνει τα λάθη του και να προσπαθεί κι άλλο μετά από αυτά, η προσπάθεια, δηλαδή, να έχει συνέχεια, να έχει διάρκεια και να μη σταματά μέσα σε ένα ή δυο χρόνια ούτε να αλλάζει κάθε φορά όλο το πλάνο και όλο το ανθρώπινο δυναμικό της ομάδας, παράγοντες, προπονητές και παίκτες.
Γιατί από το 1999, που έπαιξε για τελευταία φορά πριν από 21 ολόκληρα χρόνια στην Α΄ Εθνική, και το 2011, που έπαιξε για τελευταία φορά πριν από 10 ολόκληρα χρόνια στη Β΄ Εθνική, προφανώς και κάτι λάθος κάνουν οι κατά καιρούς υπεύθυνοι του Εθνικού στα πλάνα τους και αποτυγχάνουν, παρόλες τις καλές προθέσεις τους, (σε αντίθεση με τους Ιωνικούς, τις Ιεράπετρες και τις Επισκοπές, τους Διαγόρες, τους Ιάλυσους, τις Ρόδους, τα Αιγάλεα και τις Κηφισιές, που βρίσκονται τώρα πια και μια και δυο κατηγορίες παραπάνω και μπράβο τους !!) και το μεγαλύτερο από τα λάθη είναι να μη μαθαίνει κανείς από το λάθος του και αυτό ακριβώς είναι που επαναλαμβάνεται τόσο καιρό έως τώρα στο σύλλογο, καμία απολύτως ούτε πρώτα αυτοκριτική ούτε μετά αυτοβελτίωση. Και έτσι έχουν φτάσει και παιδιά των ακαδημιών να λένε ότι είναι άλλη ομάδα πρώτα και Εθνικός σα δεύτερη: Γεγονός που δείχνει το τέλος του συλλόγου να έρχεται μέσα σε αυτήν την ηλικιακή γενιά, αλλά και την ιστορική ευθύνη που έχουν όσοι ασχολούνται με αυτόν για τη διάσωση του Εθνικού σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα μετά την ίδρυσή του το 1923.
Παρόλ’ αυτά, τα καλά να λέγονται και ως πατέρας επαναλαμβάνω τις θετικές εντυπώσεις μου από το summer camp των ακαδημιών του συλλόγου, που παρακολούθησα από κοντά τον Ιούλιο: Η διοργάνωση ήταν υποδειγματική και η προσέγγιση των υπευθύνων στα παιδιά κατάλληλη τόσο για την ποδοσφαιρική εκπαίδευση όσο και για την ψυχοπνευματική ενέργειά τους. Καλή συνέχεια στο έργο τους και ευχές για το υπόλοιπο καλοκαίρι και τη νέα αγωνιστική περίοδο με υγεία και ανοιχτά τα γήπεδα και τις αθλητικές δραστηριότητες.
Σάββας Καράμπελας